-
1 narzucać
( płaszcz) to throw on; (wolę, warunki) to impose* * *ipf.narzucić pf.1. (= rzucać na wierzch) throw, fling, pile ( sth) ( na coś on, onto, on top of l. over sth); narzucać tynk na ścianę bud. roughcast a wall.2. narzucać coś na siebie (= okrywać się pospiesznie) fling, throw l. slip sth on.3. (= wymuszać) impose, force ( sth) ( komuś on l. upon sb); narzucać ograniczenia impose limitations l. constraints ( na coś on l. upon sth); narzucać (ostre) tempo force the pace; narzucać swoją wolę get l. have one's way ( komuś with sb); narzucać warunki dictate conditions l. terms ( komuś to sb).ipf.narzucić się pf. (= napraszać się) impose o.s., inflict o.s. l. one's company ( komuś on l. upon sb); mam nadzieję, że się państwu nie narzucam form. I hope I'm not imposing on you.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > narzucać
См. также в других словарях:
narzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, narzucaćam, narzucaća, narzucaćają, narzucaćany {{/stl 8}}– narzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, narzucaćcę, narzucaćci, narzucaćrzuć, narzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
narzucić — dk VIa, narzucićcę, narzucićcisz, narzucićrzuć, narzucićcił, narzucićcony narzucać ndk I, narzucićam, narzucićasz, narzucićają, narzucićaj, narzucićał, narzucićany 1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś» Narzucić kapę … Słownik języka polskiego